Hoe en waarom decarboxyleer je cannabis

Door cannabis te decarboxyleren, het verhitten van cannabis, wordt de THCA omgezet in THC en haal je meest uit je cannabis, zodat het geschikt is voor edibles en om extracten mee te maken.

Wietplanten bevatten grote hoeveelheden THCA (Tetrahydrocannabinolic Acid). Het is de biologische voorloper van de bekende en psychoactieve stof THC. Door te decarboxyleren verandert THCA in potente THC. Decarboxyleren klinkt als iets heel moeilijks maar dat is het niet. Als je blowt doe je in feite niets anders.

THCA wordt namelijk omgezet in THC door verhitting, iets wat in een joint ook gebeurd door de hitte van de verbranding. Curen, of wiet langzaam laten drogen zorgt er trouwens ook voor dat THCA in THC verandert, alleen duurt dit erg lang. Gelukkig kan het ook sneller door te decarboxyleren.

Om cannabis te activeren, moet het eerst decarboxyleren. Pas dan is het mogelijk er edibles en extracten mee te maken. Veel cannabisliefhebbers kijken waarschijnlijk raar op als ze horen dat onbewerkte cannabis planten weinig tot geen psychoactieve substanties bevatten. Stel dat je een handjevol van deze wiet wegknabbelt of in een sapje verwerkt, dan merk je niets van een high. Dat komt omdat cannabinoïden in onbewerkte cannabis een zure vorm hebben, wat betekent dat de moleculen nog een extra carbonzuur bevatten. De klierharen maken dus geen tetrahydrocannabinol (THC) of cannabidiol (CBD) aan, maar tetrahydrocannabinolzuur THCA) en cannabidiolzuur (CBDA).

Van dergelijke zuren is bekend dat ze ook medicinale voordelen hebben. Om echter de actieve vorm te krijgen, waaronder THC en CBD, zou je ze moeten decarboxyleren.

Wat is decarboxyleren?

Decarboxyleren verwijst naar het verhittingsproces van cannabis, zoals tijdens het vapen of roken van toppen. Bij het aansteek- en rookproces van een joint stel je het inwendige plantaardige materiaal bloot aan temperaturen die hoog genoeg zijn om de carboxygroep los te laten van cannabinoïdezuren, zoals THCA en CBDA. Tijdens dit proces verandert THCA in de psychoactieve cannabinoïde THC en is het vervolgens in staat ongehinderd in te werken op cannabinoïdereceptoren. CBDA wordt echter omgezet in de alom gerespecteerde en onderzochte medicinale cannabinoïde CBD.

Waarom cannabis decarboxyleren?

Zoals hierboven is geschreven is THCA in tegenstelling tot THC niet psychoactief. Een wietplant, en ook pas geoogste toppen, bevatten maar weinig THC en veel THCA. Decarboxyleren is een chemisch proces waarbij koolstofdioxide (CO2) vrijkomt. Door te decarboxyleren betekend het dat THCA verandert in THC, het goedje waar we allemaal zo lekker high van worden. En niet alleen THCA wordt omgezet in THC, maar ook wordt CBDA omgezet in CBD door het decarboxyleren.

Door gedroogde wiet simpelweg op de juiste temperatuur, lang genoeg te verhitten kun je THC maken. Omdat het ook vanzelf gebeurd bij het roken of verdampen van wiet, had je er waarschijnlijk nog niet eerder van gehoord. Maar waarom zou je het dan doen, vraag je je nu misschien af? Door decarboxyleren kun je ook THCA van mannelijke planten omzetten in werkzame THC

Wanneer je een tinctuur van wiet maakt worden de cannabinoïden opgelost in alcohol, er vind geen verhitting plaats en het eindproduct bevat veel THCA en weinig THC. Voor de behandeling van vele aandoeningen, maar ook bijvoorbeeld kanker, is het heel belangrijk dat het proces van deboxyleren plaats heeft gevonden. Ook kun je door te decarboxyleren zelfs THCA van een mannelijke plant omzetten in THC en er bijvoorbeeld wietboter van maken waar je wel degelijk stoned van wordt.

Als je wiet rookt of vapet, gebeurt het decarboxyleren dus vanzelf. Wanneer je echter met cannabis wilt koken of het wilt verwerken tot extracten of olie, zou je het plantaardige materiaal eerst moeten decarboxyleren, om een "actief" eindproduct te krijgen. Het klopt dat sommige cannabinoïde-zuren unieke en krachtige voordelen hebben. De gedecarboxyleerde cannabinoïden, zoals THC en CBD, zijn echter vaak beter onderzocht en hebben meer toepassingen. Daar komt bij dat als je van plan bent om cannabis te gebruiken om high te worden, je de toppen eerst zou moeten decarboxyleren om adequate hoeveelheden THC te verkrijgen.

Hoe thuis zelf wiet decarboxyleren?

Zelf thuis je wiet decarboxyleren is eigenlijk heel eenvoudig. Maar hoe lang moet dat en op welke temperatuur? Als je de oven te heet zet, of als je de wiet te lang in de oven laat, loop je de kans dat de wiet gaat verdampen, waardoor je belangrijke medicinale cannabinoïden verliest.

Voor het decarboxyleren van je wiet zou je het een bepaalde tijd behoorlijk moeten verhitten. Voor het omzetten van THCA in THC zou je toppen bijvoorbeeld 30-45 minuten bloot moeten stellen aan 105-116°C. Je leest ook weleens dat het 120°C zou moeten zijn, maar dat is wel echt de max. Het kook/verdamppunt van de meeste cannabinoïden ligt tussen de 120 en 225 graden celcius. Wanneer we gaan decarboyleren moeten we er dus voor zorgen dat we onder de 120 °C blijven als we willen voorkomen dat er cannabinoïden verloren gaan. Verhit je toppen niet langer (of bij hogere temperaturen), zodat de terpenen behouden blijven die cannabis van smaak voorzien. Zowel cannabinoïden als terpenen vervliegen bij een temperatuur van boven de 150°C. Ga dus voor 105°C en de smaken en werkingskracht blijven behouden.

Deze temperaturen zijn op verschillende manieren te bereiken, wat grotendeels afhankelijk is van je voorkeur en je benodigdheden. Hieronder drie verschillende, met succes geteste methoden, om je wiet te decarboxyleren.

Methode 1 - In de oven decarboxyleren

Decarboxleren in de oven is de populairste methode, gezien bijna iedereen wel een over in huis heeft. Je wiet is na afloop volkomen psychoactief en klaar voor verwerking in edibles of extracten.

1. Verwarm om te beginnen je oven voor op 105°C (al naargelang de oveninstellingen). Tijdens het voorverwarmen trek je het plantaardige materiaal uit elkaar en maak je er, manueel of met een knipschaar, kleinere plukjes van.
2. Pak vervolgens een velletje bakpapier, leg dit op de ovenplaat en verspreid je wiet erop. Doe het in de oven en wacht 30-45 minuten.
3. Wanneer de tijd erop zit, haal je de ovenplaat met je wiet uit de oven. Als het goed is, ziet het er goudkleurig bruin uit en als je erin knijpt, zou het moeten verkruimelen. Na een afkoelperiode, vermaal je met een grinder of keukenapparaat je THC-rijke wiet. Zorg dat het grofkorrelig wordt. Vervolgens is het mogelijk er edibles of extracten van te maken.

Methode 2 - In de magnetron decarboxyleren

Met een magnetron is het mogelijk snel en eenvoudig je cannabis te decarboxyleren. Het is echter niet zonder risico. Sommige gebruikers beweren namelijk dat de magnetische energie de cannabinoïden en terpenen aantast. Zelfs als dat zo is, zullen de geuren na het decarboxyleren je er echter van overtuigen dat veel van de gewenste verbindingen behouden zijn gebleven. Bovendien is dit een snellere methode dan andere manieren. Daarnaast is de kans kleiner dat je toppen verbranden.

1. Als je de magnetron gaat gebruiken, maak je eerst kleine brokjes van je wiet. Dat mag met je handen, een schaartje of een grinder.
2. Verspreid de wiet op een bord dat in de magnetron kan. Sluit het deurtje en zet de timer op 2-3 minuten. Je mag gerust halverwege je wiet even husselen.
3. Zo makkelijk is het decarboxyleren in je magnetronnetje. Je wiet is nu geschikt voor edibles en extracten.

Methode 3 - Sous-vide voor gelijkmatige decarboxylatie

De sous-vide-methode voer je uit door je cannabis vacuüm te verpakken in een zakje dat je in een pan met kokend water doet. Dit zorgt voor efficiënte en gelijkmatige decarboxylatie en verbranding is uitgesloten. Voor deze methode heb je een vacuümapparaat, grinder, een sous-vide-apparaat en een pan nodig.

1. Om te beginnen, verkruimel je de wiet. Verpoeder het echter niet.
2. Verpak vervolgens je verkruimelde toppen in een hittebestendig plastic zakje met behulp van het vacuümapparaat.
3. Vul de pan met water, doe de Sous Vide Precision Cooker in de pan en stel de temperatuur in op 95°C.
4. Zodra het water op temperatuur is, doe je het vacuümzakje met wiet in de pan en laat je het een uur decarboxyleren.
5. Nu hoef je het zakje alleen nog maar voorzichtig uit de pan te vissen en je wiet eruit te bevrijden!

Belangrijke cannabinoïden met kookpunt

THC (Δ-9-tetrahydrocannabinol)
Kookpunt: 157° C / 314.6° Fahrenheit 

CBD (cannabidiol)
Kookpunt: 160-180°C / 320-356° Fahrenheit

CBN (Cannabinol)
Kookpunt: 185°C / 365° Fahrenheit

CBC (cannabichromene)
Kookpunt: 220° / 428° Fahrenheit

Δ-8-THC (Δ-8-tetrahydrocannabinol)
Kookpunt: 175-178°C / 347-352.4° Fahrenheit

THCV (Tetrahydrocannabivarin)
Kookpunt: < 220°C / <428° Fahrenheit

Terpenen

β-Myrcene
Kookpunt: 166-168°C / 330.8-334.4° Fahrenheit

β-Caryophyllene
Kookpunt: 119°C / 246.2° Fahrenheit

d-Limonene
Kookpunt: 177°C / 350.6° Fahrenheit

Linalool
Kookpunt: 198°C / 388.4° Fahrenheit

Pulegone
Kookpunt: 224°C / 435.2° Fahrenheit

1,8-Cineole (Eucalyptol)
Kookpunt: 176°C / 348.8° Fahrenheit

α-Pinene
Kookpunt: 156°C / 312.8° Fahrenheit

α-Terpineol
Kookpunt: 217-218°C / 422.6-424.4° Fahrenheit

Terpineol-4-ol
Kookpunt: 209°C / 408.2° Fahrenheit

p-Cymene
Kookpunt: 177°C / 350.6° Fahrenheit

Borneol
Kookpunt: 210°C / 410° Fahrenheit

Δ-3-Carene
Kookpunt: 168*C / 334.4° Fahrenheit