Herhaaldelijk gebruik van wiet leidt tot een verminderd effect van de THC, ofwel: tolerantie. Hoe werkt dit precies en hoe ga je hiermee om?
Cannabis doodt geen hersencellen zoals methamfetamine. En in tegenstelling tot alcohol, zorgt het er niet voor dat de verbindingen tussen deze cellen verdwijnen. In plaats daarvan leidt herhaalde cannabisconsumptie tot een verminderd effect, beter bekend als 'tolerantie'.
De reden voor de tolerantie van een consument voor THC kan worden verklaard door cannabinoïde type I (CB1) -receptoren in de hersenen, die afnemen bij voortgezet cannabisgebruik. Dat wil zeggen dat je meer van de hoog-inducerende THC moet consumeren om je buzz te krijgen. Na verloop van tijd en bij continu gebruik lijkt het misschien onmogelijk om helemaal high te worden.
Als je stopt met gebruik van wiet, kunnen de hersenen herstellen. En dat doet het indrukwekkend snel, meestal binnen enkele weken.
Wat is tolerantie?
THC activeert CB1-receptoren om je stoned te laten voelen. De high is in wezen een abnormale toename van de activiteit van CB1-receptoren. Zodra THC is verdwenen, wordt deze activiteit gewoonlijk weer normaal.
Maar als je de hersenen gedurende een paar dagen of weken herhaaldelijk blootstelt aan THC, ondernemen de hersenen actie om de toename van CB1-receptoractiviteit te minimaliseren; de hersenen vechten terug zodat de normale CB1-activeringspatronen behouden blijven. Om dit te doen, worden CB1-receptoren verminderd, hun effecten verzwakt of de genetische expressie veranderd. Deze mechanismen werken om de impact van THC te dempen, zodat je meer moet consumeren om de initiële high te bereiken. Dit is tolerantie.
Hoe tolerantie voor THC zich ontwikkelt
THC veroorzaakt tolerantie door herhaalde activering van CB1-receptoren. Herhaalde activering van CB1-receptoren initieert gebeurtenissen in de hersencel die in eerste instantie leiden tot desensibilisatie, wat de verzwakking van de reactie op THC is, gevolgd door internalisatie, wat de verwijdering van CB1-receptoren van het celoppervlak is. Je zult kunnen detecteren wanneer deze processen plaatsvinden, omdat je meer THC moet consumeren om high te worden.
Het verschil tussen de twee is dat desensibiliseerde receptoren nog steeds beschikbaar zijn voor THC om te binden, maar als het wel bindt, is de impact lager dan ooit. Geïnternaliseerde receptoren zijn niet langer beschikbaar voor THC om te binden, omdat ze vanaf het oppervlak in de hersencel worden gebracht waar ze blijven of worden afgebroken in kleinere delen.
De activering van CB1-receptoren door THC zet deze processen op gang. Aangezien CB1-receptoren vaak worden geactiveerd, worden ze minder geassocieerd met de componenten die de receptoreneffecten uitvoeren. CB1-receptoren zijn als een honkbalwaterkruik die veel worpen gooit. Uiteindelijk kunnen de spieren van de werper de taak van het gooien van de bal niet zo hard uitvoeren als ooit zou kunnen. Deze verzwakkende kracht wordt waargenomen door de coach die vervolgens de werper uit het spel trekt.
Evenzo zijn er eiwitten in de cel die als de coach fungeren om zwakke receptoren te detecteren en uit het spel te halen. Ongevoelige CB1-receptoren worden gedetecteerd door componenten in de cel die de receptor taggen met een fosfaatgroep. Dit is als de werper die de coach vertelt om ze uit het spel te halen. Deze fosfaatgroep signaleert naar aanvullende componenten in de cel om de receptor van het celoppervlak te verwijderen. Op dit moment zijn zowel de werper als de CB1-receptor niet langer actieve spelers.
Als je THC blijft consumeren, heeft dit minder effect op de hersenfunctie, omdat er minder receptoren zijn waarop het inwerkt.
De tijdlijn van tolerantie
Als je een regelmatige cannabisgebruiker bent, hangt de snelheid en tolerantie van THC (die de internalisering van de CB1-receptor weerspiegelt) af van de dosis en frequentie die je consumeert, je gebruiksgeschiedenis en je DNA. Het is duidelijk dat deze factoren sterk van persoon tot persoon verschillen, dus ons beste begrip van het tijdsverloop voor tolerantieontwikkeling komt uit studies bij muizen .
Muizen die tweemaal daags THC-injecties van 10 mg / kg kregen, ontwikkelden tolerantie voor THC's pijnstillende en sedatieve effecten na 36 uur (dwz 3 THC-injecties). Tolerantie voor sedatieve effecten van THC waren sterker dan zijn pijnstillende effecten, wat erop wijst dat verschillende hersengebieden regio's of de hersenen cellen zijn gevoeliger voor tolerantie dan anderen.
Na een week blootstelling aan THC stopten de THC-injecties en werd de snelheid van herstel gemeten. Het gedrag normaliseerde in minder dan twee weken en de tolerantie voor het sedatieve effect van THC herstelde sneller dan het effect op pijn. De hersenmechanismen die een snellere tolerantie bevorderen, zijn dus ook het meest veerkrachtig en herstellen sneller na een periode van onthouding. Zit je in je tolerantiepauze? Bekijk dan eens deze Marijuana Tolerance Break Meditation video van iDoser, misschien kan daarmee een wat stonedgevoel mee terug krijgen.
Tolerantie voor THC verdwijnt al snel bij onthouding
In vergelijking met andere recreatieve drugs is cannabis uniek in de snelheid waarmee de hersenen 'herstellen' na een periode van onthouding. Herstel is met name moeilijk te meten, maar we kunnen veranderingen in gedrag, hersenfunctie en hersenchemische receptorniveaus als een proxy beschouwen.
Een onderzoek onder dagelijkse cannabisgebruikers meldde dat gebruikers verminderde CB1-receptoren hadden in vergelijking met niet-gebruikers, die na slechts twee weken van onthouding toenamen tot normaal. Belangrijk is dat in deze studie niet werd beoordeeld of CB1-receptoren ongevoelig bleven. Echter, additionele studies aangetoond dat terugtrekking intenser wanneer er minder beschikbare CB1 receptoren voor THC te binden, wat suggereert dat inderdaad de tolerantie internalisering van CB1 receptoren.
Aangezien internalisatie van CB1-receptoren het overheersende gevolg is van overmatige THC-consumptie, helpt het te verklaren waarom er sneller hersenherstel is bij abstinentie van cannabis dan bij veel andere drugs. In het slechtste geval worden CB1-receptoren geïnternaliseerd en afgebroken, in welk geval ze moeten worden gereproduceerd en teruggestuurd naar het celoppervlak om de normale hersenfunctie te herstellen (er moet worden opgemerkt dat er extra gevolgen kunnen zijn met substantieel gebruik op andere chemische hersensystemen).
Als je het vergelijkt met alcohol, lijkt cannabis niet zo erg. Overmatig alcoholgebruik kan giftig zijn voor de hersenen, waardoor de hersencellen zelf letsel of de dood kunnen veroorzaken. Onthouden van alcohol kan tot enig herstel leiden, maar het duurt langer dan bij cannabis en is vaak minder compleet.
Met methamfetamine is er zelfs na een jaar van onthouding weinig herstel van de hersenfunctie in de kritieke hersenregio's die betrokken zijn bij beloningsverwerking. Om de verminderde hersenactiviteit te vergroten, is meth giftig en kan herhaald gebruik de hersenen doen denken dat het gewond is, wat leidt tot aanhoudende activering van reparatiecellen die de hersenfunctie schaden. Meth kan zelfs hersencellen doden .
Je kunt beter bij cannabis blijven.
