Vandaag wordt de onofficiële feestdag 4-20 gevierd. De term 420, of eigenlijk 4:20 uur, is bij de stoners onder ons algemeen bekend begrip. Maar waar komt de term 420 nu eigenlijk vandaan?
Veel vierders van '420' kennen de oorsprong van het woord niet, maar hebben vage herinneringen aan ooit gehoorde verhalen over de oorsprong ervan. Sommigen geloven dat het het aantal actieve chemicaliën in marihuana is, anderen dat het gebaseerd is op theetijd in Nederland. Sommigen verwijzen naar de geboortedag van Adolf Hitler (20 april 1889), en anderen van Bob Dylans legendarische "Iedereen moet stoned worden" refrein van zijn hit "Rainy Day Women No. 12 & 35" (12 vermenigvuldigd met 35 is gelijk aan 420).
Maar in werkelijkheid is het allemaal terug te voeren op een groep van vijf Californische tieners begin jaren '70, die vroeger bij een muur buiten hun San Rafael-school rondhingen - een ontmoetingsplek die hun bijnaam 'de Waldos' inspireerde.
In de herfst van 1971 hoorden de Waldo's dat een lid van de kustwacht een cannabisplant had geplant en niet langer voor het gewas kon zorgen. Voorzien van een schatkaart (sommigen zeggen door de eigenaar van de plant zelf) die zogenaamd naar het achtergelaten product zou leiden, zou de groep minstens één keer per week bijeenkomen bij het Louis Pasteur-standbeeld buiten hun middelbare school om een zoekopdracht uit te voeren. Hun vergadertijd? 16:20 uur, na de training (ze waren allemaal atleten). De Waldo's stapten in een auto, rookten een joint en speurden het nabijgelegen Point Reyes Forest af op zoek naar het ongrijpbare, gratis "kruid". Een van de oorspronkelijke leden van de Waldos, Steve Capper, zei tegen de Huffington Post: 'We zouden elkaar er in de gangen aan herinneren dat we elkaar om 4.20 uur zouden ontmoeten. Het begon oorspronkelijk met '4: 20-Louis', en uiteindelijk lieten we de 'Louis' vallen."
Ze hebben nooit de gratis wiet gescoord, maar misschien zijn ze op iets duurzamer gestuit? De term 420 werd bedacht, waardoor de middelbare scholieren het roken van wiet konden bespreken zonder dat hun ouders of leraren het wisten.
Maar hoe slaagde dit team van schatzoekers op een middelbare school in Californië erin om hun geheime zin internationaal te verspreiden? Daarvoor wenden we ons tot de band Grateful Dead.
Leden van de Waldos hadden open toegang en veel connecties tot de band. De vader van Mark Gravitch beheerde het onroerend goed van de Dead. De oudere broer van Dave Reddix was goed bevriend met Dead bassist Phil Lesh en beheerde een Dead zijband. Capper vertelde de Huffington Post: "Er was een plaats die Winterland heette, en we zouden altijd backstage rondrennen of op het podium staan en natuurlijk gebruiken we die zinnen. Wanneer iemand een joint of zoiets passeert, ‘Hé, 420.’ Het begon zich dus door die gemeenschap te verspreiden. ”
De eerste keer dat Steven Bloom ooit de uitdrukking "420" hoorde, was tijdens de kerstweek tijdens een concert van Grateful Dead in Oakland, Californië, in 1990, toen hij verslaggever was van High Times. Bloom dwaalde door de congregatie van hippies die zich zouden verzamelen voor Dead concerten, en een “Deadhead” overhandigde hem een flyer waarop stond: Bolinas Ridge zonsondergangplek op Mt. Tamalpais. " Bloom vond de oude flyer en stuurde deze naar Huffington Post. De flyer vertelde de geschiedenis van 420, verwijzend naar de Waldos van San Rafael. Toen 'High Times' eenmaal aan het verhaal vasthield, hielp het tijdschrift het woord wereldwijd te lanceren.
